Bir kış günüydü hava çok soğuktu,
Ayaz vardı, tipi vardı, kar çoktu.
Sekiz kardeş doluşmuştuk dar eve,
Büyütürdü Babam bizi, seve seve,
Bitmeyen şükrümüz vardı darlıkta,
Çalışıp didindi Babam, yokta, varlıkta.
Büyük, küçük herkes birbirini tanırdı,
Sofrada hep beraber buyur denirdi.
Sütümüz, yağ, peynir taze yenirdi,
Babam evde olmayınca, onu özlerdim,
Her zaman men onun yolun gözlerdim.
Bir gün Babam evde yoktu, uzakta,
Soba yanar mayışırdık sıcakta
O günleri hep hatırlarım ay Ana!
Hep sorardım, bitmez sorular sana.
-Ana, mene bir nağıl de!
-Ömrüm, günüm yat ahı,
-Canım anam ne olur bir nağıl de!
-Ağrın alım, gadan alım bir sözüme bah ahı?
-Gece vakti senden başka kimse “uyak değil”,
-Bak gör; pişik de mışıl mılış yatıp bayağdan
-Gece geçir, ev soğuyup, isti gelmir sobadan.
-Ört üstünü, derdin alım, bah eşikte yel esir,
Kış soyuğu azıp dı, her tarafa eder tesir.
-Men soruştum kar mı yağır? Meraktan,
Geçirirdim Ana’mı men, uzun bir soragtan
-Ele yağır ki kuru ayaz kılıç kimi dondurur,
Kar, bele yağsa yolu, izi doldurur.
Üreyimde binbir tufan kopardı,
Düşünceler korkulara sapardı.
Ahı Babam, karda, kışta kalacak,
Çocukluk işte, fırtınalar salacak
Anam menim düşüncemi okurdu,
Hem teselli eder, çorabını dokurdu.
-Kirpiklerin bah kapanır, körpe bala yat hele,
-Allah büyük işlerimiz inşallah rast gele.
Anam toplardı bohçasına iğnesini, sapını,
Rüzgâr bazen takkıldadır pencereni, kapını,
Men çekerdim yorganımı üstüme,
Gözlerimi yumardım, yuhu gelmez gözüme.
Gene sorardım Anama; Ay Ana?
O kimdir ele pencereni sert vurur,
-Heç kim değil, yat ay bala yeldir karı savurur,
Bir gizilti duyardım her yanımda bu ara,
Hasret konan gözlerimi zilleyerdim duvara.
Başucumda at üstünde Babam çerçevede astığı,
Resme bakıp hayal edip kucaklardım yastığı.
Sonra gene sorardım Anama:
-Bes ay Ana, Babam indi hardadı ,
-Seslenirdi Anam, oğul sen hele yatmıyıpsan ?
-Şirin şirin yatıp, güzellere çatmıyıpsan?
Ay Ana heç demirsen Babam ne zaman gelecek?
Kucağına alıp, başımı okşayıp meni sevecek.
-Sen heç darıhma, Baban, gelecek yakında,
-Sene çokça nağıl diyer, askerlikten, âşıktan.
-Di yat indi gece geçir ay bala,
-Allah böyük, doğruları yâda sala.
Sonra yattım o karlı soğuk gecede.
Sabah olunca kavuşmuştum Babama.
Bir kış günüydü yine hayaller kurdum,
Geceler kâbus oldu, kıvrandım durdum.
Arkanızdan hatıraları hep yazıp durdum,
Anılarda saklanmış uzun bir nağıl oldum.
Gelmeyeceksiniz bilirim parçalandı anılar,
Sardı bütün ruhumu tükenmeyen ağrılar…
Mart 2009
